Piknik

Yıl; 1993 olmalı, 17 Nisan ve Cumartesi

Her haftasonu olduğu gibi yine Maşukiye’deyiz, Cuma akşamından gelmişiz evimize, genelde misafirlerimiz olur, bu hafta da epeyce kalabalığız, kuzenler, onların çocukları falan. Eve sığılmıyor herkes bahçede, dev cevizin altında, hava mis gibi ve keyif gıcır. Sabah hızla giriştik işlere, yemekler hazır ama salata, mangal sebzeleri, etler, tavuklar hazırlanıyor erkenden. Mangal kömürlenmiş, çıralar dizilmiş yakılmayı bekliyor, Masa hafiften kurulmuş, salata ve zeytinyağlılardan otlanan kalabalık, ateşi ve cızır cızır kızaran etleri bekliyor.

Ben arada sırada evin içine giriyorum, televizyon açık, şöyle bir gözüm kayıyor kiiiiiii, “Turgut Özal’ın rahatsızlandığı” haberi geçiyor, biraz daha bakarken sağa sola zapping yaparken ölüm haberi de gelmez mi? Internet yok o yıllarda, mecbursun televizyona ve haber KESİN.

Hemen dışarı fırlıyorum, babam, kuzenlerim ve çevre elemanlarına söylüyorum. Gerisini ne sorun ne yazayım, anlayan anlamıştır.

Ogün bugündür değişik bir heyecanımız vardır, altyazı haberlere karşı, Niye diye sormayın onu da ne yazarım ne söylerim, ANLAYIN