BülBül

1980'lerdeyiz
Yarımca'daki ikinci evimize, kendi evimize geçmişiz artık.
Denizin hemen kenarında değiliz ama denize kadar da önümüzde tek engel yok.
Karşımızda ışıl ışıl parıldayan Gölcük, Değirmendere, Halıdere sahilleri.

Evin balkonu kocaman, öğlenden sonra hiç güneş almıyor, 
Kuzeydoğuya bakan ucu püfür püfür esiyor, yazları bir cennet. 
Önümüzde bir dere var, dereden ötesi uçsuz bucaksız bir çayır
Çayır zeytin ve ceviz ağaçlarıyla kaplı, arada muşmula ve ayvalar var, az biraz da dutlar.
Zeytinler yaşlı ve bakımsız ancak terk edilmiş olsalar bile kendilerince ürün veriyorlar.

İBB - 1989

26 Mart 1989
Yerel seçimler yapılıyor
İstanbul Belediye başkanı ANAP'lı Bedrettin DALAN.
İstanbul'u imara açan o ilk adamların ekibinden!
Yağma, talan politikasının efsane örgütü ANAPgiller tayfası
İşin komiği adam ergenekon balyoz sürecinde Atatürk.çülükten içeri girecekti bir de!

Çakma Atatürkçü olduğundan ABD.ye tüydü
Boğaziçine saplanan hançerler hep onun eseri,
Yıldız Parkı, Dolmabahçe Parkı, Maçka Vadisi betonlara boğduruldu.
(ANAP'ın yaptıklarının üzerine inşa edilmiştir bugünküler, oy veren eller sevilsin).
Halk, özellikle sosyal demokrat kesim deliriyordu
Merakla seçim bekleniyor ama hiç de umut yoktu. ANAP'ın elinden alınamazdı hiçbir kudret, erk.

Tren Yolculuklarım

Yıl: 1987

Üniversitedeyim, üçüncü sınıftayım, ilk sömestr. Pazar günü gidiyorum(geliyorum) İstanbul’a, Cuma akşamı okul çıkışı trenle dönüyorum Yarımca’ya. Güç bela yetişiyoruz trene, Haydarpaşa’da rekorlara imza atarak yakaladığım trende mutlaka ayaktayız. Son dakika yetişmişsin oturman mümkün mü? Saat 17.50 gibi Maslak’tan çıktığın ve tek saniye dinlenemediğin yolculukla GAR’a varmışsın ve trende de ayaktasın.

Tren cehennem gibi sıcak, kaloriferleri cayır cayır yanıyor, havasızlık inanılmaz, sanki MARS yüzeyindesin o kadar ağır metaller var ortamda. Fotosenteze geçmek istiyorsun ama henüz evrimleşmemişsin, geridesin.

Trabzonlu Komiser

Bu aslında "YARIMCA anısı değil ama" yazımın sonundaki karakol ve komiserle ilgili bir devam yazısıdır.

Sultanahmet Meydanında çantayı kaptırmayıp, kapkaççıyı da yakalattıktan sonra sanıyoruz ki iş orada bitti. Meydandaki asayiş grubu kimlik falan sorguladıktan sonra bizi karakola davet etti, ifade verecekmişiz. Yahu “yemeğe yetişeceğiz, ben şikayetçi değilim” diyorum adamlar anlamıyor. Bu arada kapkaççı da Romen’miş, daha AB.ye girmemişti bu hırsızlar, buralarda bizi soyuyorlardı.

YARIMCA anısı değil ama

Yıl 1997 olmalı

BEKO Elektronik'te ilk yıllarım

Bölüm arkadaşımın grubuyla yemeğe gidiyoruz.

Ramazan ayı, o zaman ramazan kışa rastlıyor, iftar çok erken saatlerde, hatta mesai saatine denk geliyor, ben de kolaycıyım o birkaç yıl oruç tuttum yarım yamalak, iftarı yapıyorsun eve gidince tekrar yemek yiyebiliyorsun, olay inanılmaz pratik.

Cennetliği yaptıktan sonra ara verdik o işlere, hesabı öte tarafta kapatacağız Allah'ın izniyle

Türkçe

Yıl 1979, Ortaokula yeni başladık. Kara önlüğü çıkartmışız, jile şeklindeki lacivert formaya kavuşmuşuz, balta kesmiyor bizi. Erkeklerde de takım elbise gravat; pek havalıyız; büyüdük çünkü.

Bir sürü ders var ve her derse ayrı öğretmen giriyor. Bu bir İLK, ayrıca “öğretmenim” sözcüğü bırakılmış “HOCAM” a bir gecede dönüş yapılmış. Nedense ortaokul ve lisede öğretmenlere HOCAM deniyor… hiç sevmedim bu sözcüğü hala yazışırken çizişirken ve konuşurken “öğretmenim” derim, kendimi zorlarım, ağzımdan kaçırmam.

Piknik

Yıl; 1993 olmalı, 17 Nisan ve Cumartesi

Her haftasonu olduğu gibi yine Maşukiye’deyiz, Cuma akşamından gelmişiz evimize, genelde misafirlerimiz olur, bu hafta da epeyce kalabalığız, kuzenler, onların çocukları falan. Eve sığılmıyor herkes bahçede, dev cevizin altında, hava mis gibi ve keyif gıcır. Sabah hızla giriştik işlere, yemekler hazır ama salata, mangal sebzeleri, etler, tavuklar hazırlanıyor erkenden. Mangal kömürlenmiş, çıralar dizilmiş yakılmayı bekliyor, Masa hafiften kurulmuş, salata ve zeytinyağlılardan otlanan kalabalık, ateşi ve cızır cızır kızaran etleri bekliyor.